Kedebuk gedebak puasa, tau-tau dah fasa akhir puasa. Minggu depan kita pun berhari raya.
Untuk orang tua macam aku ni, raya tidak la se eksited mana. Biasa-biasa ja. Pagi pegi semayang, petang tebongkang kat rumah.
Cuma harapnya hari raya ni, selain bermaaf-maafaan (which is sepatutnya tak payah tunggu raya), jaga la akhlak dan tutur kata.
Kadang-kadang tutur kata kita menyinggung perasaan orang lain dalam kita tak perasan. Gelak-gelak, gurau-gurau pi kutuk orang. Elok sangat la tu.
Yang ada anak tu, jaga la tutur kata anak-anak anda. Biasanya sifat mulut laser mak bapak akan diwarisi kepada anak-anak. Kalau dapat duit raya sikit tak payah la nak kutuk2 si pemberi kedekut bagai. Sedekah ni kan kena ikhlas. Tapi terbalik, yang menerima pulak tidak ikhlas,
Tak payah la nak membanding-banding kejayaan dunia korang dengan orang lain. Tak ada apa yang nak dibangga pun kat mahsyar nanti melainkan amalan yang di bawa. Jangan sampai riak dan takabur menjadi raja di hari raya.
Ayuh beraya dalam sederhana. Kalau takda duit raya nak memberi, tak payah bagi. Buatpa nak kena berhabis-habis memberi duit raya tapi kita sendiri yang menderita lepas raya. Bersedekah setakat yang termampu.
Raya pun tak payah la nak pandang pangkat darjat sangat. Kita raya sebagai meraikan kemenangan dan kembali kepada fitrah. Fitrah manusia mana ada eksyen, timing bagus, menunjuk-nunjuk, dsbnya.
Dan lagi satu, kereta bukanlah lambang kekayaan bebudak baru nak up. Keta tu lambang berapa tahun nak kena suffer bayar bank.. nak-nak kalau gaji ciput.
So tak payah la nak kagum sangat kawan-kawan keja keyel bawak balik keta hebat2 sedang kita pakai kapcai buruk ja. Kurang-kurang kita takda hutang yang berdaki. Hati tenang sambil gulung rokok daun atas pelantar.
Tak payah jeles kengkawan tayang awek lawa-lawa sedangkan korang tak tau kos sekali kawan korang dating kat key El, boleh makan ko seminggu kat kampung. Tu tak kira mentenan awek tu lagi.
Sekian. dan Selamat Hari Raya. Minal Aidil Wal faizin.